Gölgenin ardına sığınmak istediğin günlerde kaldırım taşlarına bakarak yürürsün...
Başını kaldırıp hayatın umarsızca devam ettiğini görmeye tahammül edemezsin...
Herkes nasıl da mutlu...
Böyle olması benim suçum değil,ben yapmadım diye diye nefret edersin zamanın hükmettiği her şeyden...
Bir eksik vardır bir yerlerde,ruhunu teslim etmişsindir günahlarına...
Kötü olan ne varsa anlamını katmer katmer arttırarak sürükler seni yalnızlığına...
Bedenin yorgun düşer sonra bu karanlıkta...
Çakılı kalmaktan korkup her şeyden ve herkesten kaçmak istersin...
Unutmak en büyük dileğindir...
Yaşanmış,yaşanacak her ne varsa uzak durmak doğru gelir...
Bilirsin aslında kaçmak kurtulmak değildir...
Vazgeçmek çare değildir...
Çare;bilmektir,kabullenmektir...
Çare;hayatın senden götürdüklerini teslim alarak meydan okumaktır...
Çare;yeniden başlamaktır...
Çare;derdinin büyüklüğüyle kırıp geçirdiklerinin,görmezden geldiklerinin yeni karanlıklarına sahip çıkmaktır...
Unutma:
''Özgürlük,kaybettiğini kabullendiğin andan itibaren göze aldığın her şeydir.''
Yeniden Yenilmiş Biri...
